01.08.2015.
GRAD TEATAR BUDVA
„PR Katarina Radivojević ’GLUMAC’“
i Ustanova kulture „Vuk Stefanović Karadžić“
“SLUŠKINJE”
Režija: Stevan Bodroža
U subotu, 01. avgusta 2015. godine, na sceni na Svetom Stefanu, održano je premijerno izvođenje predstave „Sluškinje“ Žana Ženea, a u režiji Stevana Bodrože. Predstava je nastala u saradnji agencije „PR Katarina Radivojević ’GLUMAC’“ i Ustanove kulture „Vuk Stefanović Karadžić“.
Režija: Stevan Bodroža
Izbor muzike: Stevan Bodroža
Scenograf: Milan Miladinović
Kostimograf: Mina Miladinović
Igraju:
Katarina Radivojević
Marija Vicković
Leana Vučković
O PREDSTAVI:
O izboru ovoga teksta i njegovim izazovima reditelj Bodroža kaže: „Sluškinje“ Žan Ženea su priča o čežnji da se bude neko drugi, da se prevaziđu okovi sopstvene egzistencije, identiteta, socijalnog statusa. Naše dvije protagonistkinje, Kler i Solanž, sluškinje, žude da zakorače u fizički i mentalni prostor koji doživljavaju kao posvećen, sakralan, prostor viših klasa. Za njih dvije je to prostor navodne slobode u kom je čovjekov život satkan od glamura, hedonizma, beskrajnih užitaka, ljupkih nesnalaženja u trivijalnosti svakodnevnog uslijed zaokupljenosti onim što je u životu zanimljivo, uzbudljivo, strasno, nesvakidašnje. Ono što one zapravo pronalaze u tom magičnom krugu u koji uporno vire i za kojim čeznu je hladna praznina narcizma, odsustvo empatije i neosjetljivost onih koji imaju sve, nesvjesni kolika armija potlačenih radi za njihovu bezbrižnost. Ali u nemilosrdnom poniranju u esenciju ljudskog čemera Žene ne priča priču o socijalnoj nepravdi, ona je samo pozadina na kojoj on može da progovori o mnogo dubljem i potresnijem fenomenu, o tome kako je čovjekova priroda, njegov karakterni sistem vrijednosti upravo njegov najveći kavez i prokletstvo“.
O PISCU TEKSTA:
Žan Žene (Jean Genet, 1910-1986), jedan od najznačajnijih francuskih pisaca koji se pojavio u Francuskoj od kraja drugog svijetskog rata, koji je živio svoju književnost i koji je od svog života načinio književnost. Napušten kad je bio beba, Žene je kao dijete postao lopov, kao tinejdžer je završio u zatvoru, pridružio se Legiji stranaca i ratovao u Siriji, dezertirao je i proveo mladost lutajući Evropom i baveći se krađom, prosjačenjem i prostitucijom. Sa 32 godine je u zatvoru počeo da se bavi pisanjem. Njegovi rukopisi, prokrijumčareni iz zatvora, izazvali su pažnju najistaknutijih francuskih intelektualaca, među kojima su bili Žan Kokto, Pablo Pikaso, Andre Žid i Žan-Pol Sartr i na njihovo zalaganje, Žene je pošteđen kazne doživotnog zatvora koja mu je prijetila zbog velikog broja prethodnih osuda. Nikad se više nije vratio u zatvor, i postao je uspješan književnik koji je pisao o životima najnižih slojeva društva, i javno pružao podršku nizu radiklanih ljevičarskih pokreta. U zatvoru 1942. godine, Žene je počeo da bilježi sopstvene erotske fantazije koje su konačno postale „Gospa od cvijeća“. Dva komada su napisana u zatvoru: „Služavke“ i „Strogi nadzor“ i ostala tri – „Balkoni“, „Crnci“ i „Paravan“ napisani su pošto je oslobođen iz zatvora 1948. godine. Žene je i sam, svojom pojavom i stilom života, bio inspiracija drugim umjetnicima, tako da mu filozofi Sartr i Derida posvećuju čitave studije, Dejvid Bouvi pjesmu ‘The Jean Genie is Aladdin Sane’, prema njegovim romanima Fazbinder i Tod Hajns snimaju filmove ‘Querelle’ i ‘Poison’, psihoanalitičar Žan Lakan piše studiju u kojoj daje tumačenje drame “Balkon”… Umro je od raka grla u jednoj hotelskoj sobi u Parizu 1986. godine. Sahranjen je u Maroku.
FRAGMENTI IZ PREDSTAVE
