U utorak, 10. decembra 2019. godine, u Omladinskom klubu Budva (TQ Plaza) održano predavanje s radionicom pod nazivom „Diznijevi animirani filmovi – reprezentencija rodnih uloga i problematika multikulturalizma”. Predavanje je održala Milica Stanić Radonjić, dipl. socijalna radnica i master komunikološkinja, a u organizaciji Omladinskog kluba Budva i Društva za kulturni razvoj „Bauo“ iz Petrovca.
O predavanju s radionicom
Na početku sinoćnjeg događaja, prisutne je s autorkom i njenim radom upoznala Katarina Vukadinović, zaposlena u Sekretarijatu za društvene djelatnosti Opštine Budva (u okviru kojeg posluje Omladinski klub), koja je i bila u ulozi moderatorke programa. Publika se tokom predavanja i radinoce više puta aktivno uključivala u dijalog iznoseći svoja sjećanja, opažanja i zaključke u odnosu na Diznijeve crtane filmove.
Milica Stanić Radonjić kazala je da je predavanje zapravo tematika kojom se već duži period bavi, kao i da je riječ o nekim od rezultata njenog master rada posvećenog upravo reprezentaciji rodnih uloga u Diznijevim crtanim filmovima. Između ostalog, bliže je predstavila detalje iz privatne i poslovne istorije samog Volta Diznija, potom se osvrnula na razvoj njegove kompanije, kao i prve animirane filmove, nastale prije Drugog svjetskog rata. Osim o pitanjima koji se odnose na reprezentaciju rodnih uloga, govorila je i o likovima iz animiranih filmova na primjeru kojih se mogu „iščitati“ i određeni stereotipi i uočiti diskriminacije – rodne (npr. „pasivne“ princeze koje čekaju poljubac princa) ili klasne (odnosi bogatih i siromašnih). Potom se osvrnula i na problematiku multikulturalizma i rasnih podjela (Aladin, Mogli, Afroamerikanka Tijana iz „Princeze i žabe“), osoba sa invaliditetom (npr. Dambo, Kvazimodo) i marginalizovanim društvenim grupama/pojedincima (npr. Romkinja Esmeralda iz „Zvonara Bogorodičine crkve“), odnosno načinom na koji su isti prikazani u animiranim filmovima, a koji u određenim slučajevima učvršćuje postojeće stereotipe, dok ih u nekim novijim primjerima u potpunosti ruši. Na predavanju je bilo riječi i o još jednom problematičnom stereotipu koji je karakterističan za Diznijeve filmove, a koji se odnosi na tipičan motiv „srećnog kraja“ u kojem princ i princeza žive „srećno do kraja života“. Takođe, Stanić Radonjić se osvrnula i na novije filmove u kojima se princeze prikazuju kao bultovnice (npr. Mala sirena, Mulan, Pokahonas), kao i na najnovija ostvarenja, poput lika Tijene („Princeza i žaba“), Meride, Zlatokose ili Elze i Ane iz „Zaleđenog kraljevstva“, koje zapravo u potpunosti preuzimaju sudbinu u svoje ruke, pritom često spašavajući „pasivnog“ princa, za razliku od uobičanih obrnutih primjera, koji su odranije bili poznati i dominantni. Moglo bi se zaključiti da, i pored svih užitaka koje već generacijama i milijardama gledalaca širom svijeta decenijama već nudi gledanje Diznijevih crtanih filmova, povremeno se treba izmaći iz uobičajene uloge klasičnog „konzumenta“ i kritički pristupiti dubljoj analizi sadržaja animiranih filmova, ne da bi se umanjile ili opovrgle vrjednosti animirane bajke, već prevashodno da bi se još bolje razumjele, kao i sam kontekst njihovog nastanka.
O autorki
Milica Stanić Radonjić (1986), diplomirana je socijalni rad na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu s temom „Liberalni feminizam u 19. vijeku – Borba za žensko pravo glasa“, a potom je završila master studije na Fakultetu za medije i komunikaciju u Beogradu, smjer Rod i mediji s temom „Ideologija Diznijevih animiranih filmova: Reprezentacija rodnih uloga“. Tokom studija bila je urednica društvene rubrike u časopisu „Student“ i radila na SIGMUS projektu Evropske komisije koji se prvenstveno bavio uključivanjem studentskih predstavnika u rad Univerziteta i procese donošenja odluka koji se tiču direktno studenata. Po povratku u Crnu Goru zaposlila se u JU Muzeji i galerije Budve, gdje je prvo radila na poslovima komunikacije s javnošću i marketinga, a trenutno u Direkciji ove firme radi kao poslovna sekretarka. Objavila je nekoliko kraćih članaka u popularnim i stručnim časopisima (štampana i online izdanja), a jedna je od tri urednice reprezentativne monografije o Slikaru Savu Pavloviću, koja je nedavno objavljena (JU Muzeji i galerije Budve, 2019). Posjeduje sertifikat Kembridž univerziteta – Proficiency in English Language, a do sada je prevela više desetina popularnih, stručnih i naučnih tekstova, kao i monografija, s našeg na engleski jezik. Aktivna je članica Društva za kulturni razvoj „Bauo“, koje se bavi kultuno-umjetničkim stvaralaštvom, kulturnom baštinom, pitanjima mladih i ljudskih prava. Živi u Petrovcu.
Be the first to comment