U Upravnoj zgradi Porto Montenegra u Tivtu, 15. februara 2014. godine, otvorena je izložba slika akademskog slikara Đorđija Bata Boljevića iz Budve. Postavka slika obuhvata radove iz tri ciklusa Tragovi, Ljudi-vukovi i Akt, a rađeni su u kombinovanoj tehnici na platnu i papiru. Ljubitelji likovne umjetnosti mogu da posjete izložbu do 15. marta 2014. godine.
Đorđije – Bato Boljević je rođen 19. marta 1971. godine u Podgorici. Diplomirao je 1996. godine na Fakultetu likovnih umjetnosti na Cetinju, na odsjeku za grafiku, u klasi profesorice Anke Burić. Član je Udruženja likovnih umjetnika Crne Gore od 1997. godine. Pored likovne grafike, bavi se slikarstvom i crtežom. Samostalne izložbe imao je u Budvi, Kotoru, Podgorici, Beogradu, Petrovcu i Nikšiću. Izlagao je na mnogim kolektivnim izložbama, od kojih su najznačajnije u Budvi, Tivtu, Kotoru, Podgorici, Beogradu, Mađarskoj, Bugarskoj, Španiji, Belgiji. Živi i stvara u Budvi.
Kontakt:
Primorski Bataljon 1/12
85310 Budva, Montenegro
e-mail: artistudio@t-com.me
Mirela Čormaković, istoričar umjetnosti likovno stvaralaštvo Đorđija Bata Boljevića opisuje na sljedeći način:
“Akademski grafičar Đorđije Bato Boljević svoj umjetnički identitet predano gradi već više od decenije stvarajući osobeni likovni izraz kroz dijalog pojavnog i meditativnog aspekta postojanja. Sažimajući lične “razloge za umjetničko stvaranje” formira likovnu gramatiku na pravilima koja mu omogućavaju potpunu slobodu i autonomnost likovnog razmišljanja.
Sklon monumentalnom, snažnom, energičnom i ekspresivnom likovnom iskazu, u figuraciji pronalazi izraz i polazište za kontemplativno poigravanje sa neiscrpnim egzistencijalnim preispitivanjima, intelektualnim sagledavanjima i emotivnim otkrivanjima.
Vješt u naporu da fizičku snagu površine prenese u duhovne dubine pozadine, autor istražuje realne i imaginarne prostore u samom sebi.
Kombinovanim tehnikama crteža, spontanim i gotovo divljim potezom, svodi akt na fragment (glavu ili torzo) koji u dinamici pokreta gubi svoju pojavnost. Prvobitno zadatu formu svodi na metaforu snage, dinamike i energije sve u želji da se udalji od konvencionalnog likovnog prikaza, da iskaže “nešto novo” i “nešto drugo”, blisko ličnom senzibilitetu koji je ozbiljan, žestok i urban. Iz blještave bjeline platna ili papira, gdje bijelo označava početak, prazninu i tišinu, izranja dominantna crna boja crteža, boja ozbiljnosti, sigurnosti i konačnosti, koja uz neutralnu sivu boju magle, prošlosti i nepoznatog, gradi oblike raznovrsnih monohromnih pulsacija.
Na novijim platnima uvodi diskretne kolorne partiture koje doprinose ne samo svježini prizora, već i demistifikaciji denotativnog i konotativnog sadržaja ovih radova. Plava kao izraz istine i slobode, beskonačnosti i metafizičkog, žuta kao simbol energije i razumijevanja, zrelosti i prolaznosti.
Potenciranjem dualističkih odnosa: crno-bijelo, svijetlost-tama, površina-dubina, mir-nemir, odbojnost-privlačnost, potvrđuje enigmu života i svijeta, ali i pokreće vječna pitanja odnosa fizičke konačnosti i metafizičke beskonačnosti.
DIO IZLOŽENIH RADOVA
